Lijnen en kleuren
'Naast de lijn, is kleur het tweede esthetische medium van Van de Velde', merkte een criticus al in 1900 op. In deze leeszaal wordt dat duidelijk.
Voor Van de Velde de overstap maakte naar architectuur en design, was hij een kunstschilder. Dat heeft zijn meesterschap op het vlak van kleurenharmonie bepaald. Kijk eens naar de vloer van deze Leeszaal bijzondere collecties. Het harmonieuze gebruik van twee kleurtonen, afgezoomd met (zwarte) banden, komt vaker voor in het werk van Van de Velde en was al zichtbaar in een sanatorium dat hij voor de Eerste Wereldoorlog ontwierp. Dat was nog in een meer flamboyante art nouveaustijl. Hier past het in een strakker geritmeerd ontwerp. De keramiektegels zijn trouwens afkomstig uit Welkenraedt; door de oorlog konden voor de interieurafwerking enkel Belgische materialen gebruikt worden.
De schoonheid van deze leeszaal is pas recent herontdekt. Lange tijd was deze ruimte een collectiedepot, waar kaarten, mappen en kostbare drukken bewaard werden. Ze bestond uit een Kaartenzaal en een Reservezaal. De prachtige vloer was bezet met bibliotheekmeubilair en metershoge boekenrekken. De restauratie van Robbrecht en Daem architecten heeft de twee depots omgetoverd tot één leeszaal.
Als in een spiegelbeeld, bevinden zich in de uithoeken van deze leeszaal twee burelen: ze waren bestemd voor de conservator van de voormalige Kaartenleeszaal (links) en van de voormalige Reservezaal (rechts).
