Ga naar hoofdinhoud

Door Geert Roels, 2021, licentie CC-BY-NC-SA-4.0

7
Passage

De noordelijke verbinding

Passage vindt hier plaats: van personeel, van bezoekers, maar ook van boeken en tijdschriften die over en weer gaan tussen het depot en de verschillende lees- en werkzalen.

Door Geert Roels, 2021, licentie CC-BY-NC-SA-4.0

In de langgerekte noordelijke corridor valt de strakke lijn en de harmonie van de materialen op: Belgisch marmer, zwarte, stalen profielen, chromé sluitwerk. Zuivere volumes overheersen in een modernistisch aanvoelend geheel. Via lichtpanelen in het plafond wordt daglicht naar binnen getrokken.

Oorspronkelijk had Van de Velde rubberen vloeren voorzien, zachter om te belopen. Maar door de Tweede Wereldoorlog werd de aanvoer van materialen uit de kolonie onmogelijk. Kleine goudspikkels verraden dat het marmeren alternatief de St-Anne petit mélange uit een intussen verlaten carrière uit de buurt van Dinant is geworden.

Passage vond hier plaats: van personeel, van bezoekers, maar ook van boeken en tijdschriften die op houten karren over en weer gingen tussen het depot en de verschillende leeszalen. Op de balie van de vestiaire lagen kranten en studententijdschriften uitgestald. De muren werden gebruikt om ingelijste stukken uit te hangen. Onder andere de foto's die Carl De Keyzer in 1997 maakte bij gelegenheid van de tweehonderdste verjaardag van de bibliotheek hebben deze Passage gesierd.

Aan de straatzijde bevinden zich kantoren, aan het einde van de gang de lees- en werkzalen voor de bijzondere collecties. Ten oosten van de Passage bevindt zich de Toren zelf.

ca. 1950

Publieke passage

De Passage had ook een publieke functie. Kleine tentoonstellingen vonden er plaats, die de collectie in beeld brachten en die het bibliotheekpubliek iets bijbrachten. Aan het einde - vlak voor de Werkzaal bijzondere collecties - werd de Passage bekroond door een volwaardige tentoonstellings- en receptieruimte, grenzend aan de Rozier.

In de jaren 1960 moest deze tentoonstellingsruimte wijken. Ze werd herbestemd als het bureau van de hoofdbibliothecaris, het enige kantoor van de Boekentoren dat daardoor over marmeren vloeren beschikte. De restauratie van Robbrecht en Daem architecten heeft de ruimte terug opengesteld, en een nieuwe culturele functie gegeven.

Voormalige tentoonstellingsruimte

Door Walter de Mulder, ca. 1950, licentie CC-BY-NC-SA-4.0

Choose language