Bezoekers­ingang Belvedère

De Ontvangstruimte is gelegen aan de voet van de toren, tussen het paviljoen Vandenhove en de universiteitsbibliotheek, langs de afhellende, groene doorgangszone die de Rozier verbindt met de Blandijn. Het is een oude dienstingang, die vroeger toegang gaf tot de boekbinderij en drukkerij. De kleine bel-étage boven de doorgang behoorde tot het woongedeelte van de conciërge van de Boekentoren.

Het woud van zuilen in de Ontvangstruimte illustreert meteen de functie van de 'Boekentoren': het zijn pijlers die als verticale steunberen oplopen tot aan de twintigste verdieping, om de last van twee miljoen boeken te kunnen dragen.

De Ontvangstruimte loopt over drie verdiepingen, wat geaccentueerd wordt door het kunstwerk van Berlinde de Bruyckere.

Geschiedenis van het gebouw

Met zijn vierenzestig meter is de toren iconisch. Aan het einde van de jaren 1930 werd al gesproken over een 'symbolische vuurbaak’ die boven de stad uittorende. Van de Velde had met zijn ontwerp bewust gemikt op een monumentale impressie. Zijn architectuur drukte de metafoor van een 'boekentoren' uit en katapulteerde zich in het stadsruim, als een baken van wetenschap en kennis. In Gent wordt de Boekentoren daarom de vierde toren genoemd, naast Sint-Baafs, Sint-Niklaas en Belfort.

De opdracht voor het bouwen van een nieuwe universiteitsbibliotheek werd in april 1933 toegekend. Henry van de Velde was toen net zeventig jaar geworden. Hoewel de ruwbouw al voltooid was voor de Tweede Wereldoorlog en de bibliotheek op 15 oktober 1942 geopend werd, heeft de afwerking van de Boekentoren zich uitgestrekt tot in de jaren 1950. De laatste likjes verf kwamen er pas in 1960, en veel van de interieurontwerpen van Van de Velde zijn zelfs nooit gerealiseerd. Het aangrenzende faculteitsgebouw, de Blandijn, had eigenlijk deel moeten uitmaken van het Boekentorencomplex. De ontwerpen van Van de Velde werden echter aan de kant geschoven, en definitief opgeborgen in 1954.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog bezetten Duitse troepen de pas voltooide toren. Hij werd een uitkijkpost, inclusief afweergeschut, terwijl een granaatinslag in de nacht van 6 op 7 september 1944 zorgde voor beschadigingen. Na de oorlog werd het gebouw een bezienswaardigheid, en heeft vooral zijn Belvedère een reputatie verworven. Door wat er allemaal gebeurd is, en wie zich met de toren geassocieerd heeft, is het een mythische plek geworden op het hoogste punt van de stad.

Meer over de geschiedenis van de Boekentoren kan je lezen in Torens van boeken.
Alle info over de reservatie van een geleid bezoek aan de Belvedère vind je op boekentoren.gent.